Life after church

What people have shared with Jim Palmer during his online course – Life After Religion: A Personal Journey Out.

“Overall, I have to say that I lost my individuality through my experience with organized religion…. I felt “forced” to fit in, to fit some type of mold or shape or way to be. I joined group after group looking for acceptance… I changed my appearance, my language, even some of the things I enjoyed I gave up in order to fit in. I lost me in the process, the real me. That has damaged me more than anything. Now I’m trying to find the real me.”

*

“I was and Evangelical for 27 years of my life. What I got most out of church was: read and pray every morning, go to church every Sunday and Wednesday, tithe (one church wanted a tithe of my student loans), be republican, it’s okay to joke about gays, liberals, and Muslims, Harry Potter is bad, but magic in Narnia is good, alcohol is bad, sex is bad, woman are inferior to men, the bible is just doctrine and theology, etc.”

*

“I learned intolerance at church. Church insisted that only THIS church has the right answers, and that any other church, even another Christian church, is to be avoided because they don’t have the whole Truth. Church taught me to be prejudiced. I learned at church that women are lesser beings than men, that only men were capable of teaching, leading or making important decisions. At church, I learned that God loves me less because I’m female. Organized Christianity insisted that I am a filthy, stinking, horrible, sinful person deserving of Hell. I’m less than worthless, and knowing so is a godly attribute. Church taught me to despise myself and be afraid of God. In church, I learned that a grand performance as the ultimate Christian is preferable to an honest confession of failure, and that the honest, broken people are shunned, gossiped of, and never forgiven.”

*

“Through a lot of thinking and reflection I have come to realize that the times I felt closest to God were not through all by business and conscious effort on my part but just the opposite. It was in the quiet still moments. It was while driving in my car or standing in line at at the check out counter. It was while staring at tree and seeing its branches move by an unseen force. It is in the quiet enjoyable moments and sometimes even in the daily mundane moments that I find myself growing closer and more aware of God. There is no magic formula to use or class to take. All I need to do is be open to Him and be His Love wherever I am.”

*

“For me, religious detox has involve a LONG, drawn out, painful, excruciating, lonely, heartbreaking, freeing, exhilarating, sometimes mind boggling, angry, happy, sad time in my life. It is confusing at times, totally clear at times. I mostly think I’m losing my mind. Unlearning everything I “learned” in the last ten years.”

*

When I really became honest with myself, I realized that my involvement with organized religion comprised of two main things – trying to figure out what the rules to be accepted were, and trying in futility to obey these rules. As much as I heard the popular rhetoric, “it’s about relationship, not rules” I realized that this was, for the most part, just talk. It was about rules, always was, always will be. This is the crux of religion. Yeah, on the surface, it did not seem this way. The last organized church I was part of regularly had a very casual and dress down style. It was not uncommon to see people coming to church in shorts and flip flops on the Saturday evening service that I attended, and the praise team usually incorporated secular songs that could have a spiritual interpretation into their routine. But after I got really involved in the church, I realized that there were some who were more acceptable than others….The straw that broke the camel’s back for me, however, came when I opened up to an influential church member about some personal struggles in my life…I have struggled with an addiction to porn for some time now and I know it is wrong. I have done everything in my power to rid myself of this addiction from prayer to Bible study, group sessions therapy, support groups, and even demon deliverance services. But I was given the added implication by this influential church member that I struggled because I was not dedicated enough to God, not persistent enough, not faithful enough.”

*

“I was taught that this God who loved me demanded perfection and nothing short of perfection could please him. Since I could not be perfect, he would accept Jesus’ perfection in my place. Since I deserved to be killed and then eternally tortured, he’d take Jesus in my place for that, too. He could only bear to look upon me if he saw me wrapped up in Jesus’ bloody body. I get the image of a wolf literally wrapped in a sheep’s carcass when I think of those days.

Serving this type of perfectionist and schizophrenic God made me fearful, demanding and judgmental myself. I knew that even my love for him was a sham because how can you love a monster who creates a helpless, sinful creature then tortures it for being exactly what he created it to be? How can you love in “free will” someone who says “Love me or I’ll send you to hell for eternity.” How others around me could love this god made me feel inferior and evil. I knew that even though I had done the right things, said the prayer, gotten baptized, even spoke in tongues that I hadn’t really appeased him because I could never truly love him, only fear him.”

That is how I was most hurt by organized religion. Organized religion presented me with the picture of a schizophrenic, perfectionist, masochistic God and demanded that I love an unlovable tyrant.”

*

“Leaving the church and more recently, just giving up on the whole damn thing. I am now an open minded agnostic vs. a liberal minded Christ follower. I still think Love is the most important thing but I don’t know if God and Love are the same.”

*

“I just got tired of wearing the ‘Christian mask’. Sick of it, actually. I grew up in a conservative evangelical household where we read the Bible, went to church on Sunday and I attended the youth group. We were all expected to talk the same, pray the same, interpret scripture the same, and above all else, vote the same. It was more like we were members of some spiritually exclusive club. Yet I experienced deep loneliness. As my disconnect grew, I started to look outside organized religion and evangelical settings for some answers. I just wanted to be emotionally whole, but when I brought my issues up I was told to read more scripture. When my father found out I was looking for answers elsewhere, he told me I was going to Hell if I believed anything other than how I was raised (a nice conversation starter, huh?). Anyway, that was the day I left the institutional church and it became the first day of Freedom. I’ve never looked back. I don’t hold grudges against other Christians but my crap-detector goes off immediately when I meet anyone who’s wearing the ‘Christian mask’. I consider myself a follower of the teachings of Jesus and I strive to be like Him. The term ‘Christian’ carries too much baggage for me.”

*

“I’ve had many people question my “Christianity” over the past few years because my ideas don’t fit into their boxes. So to me, being a Christian has nothing to do with doctrines, even beliefs about Jesus himself. Whether or not somebody believes he was just a dude, was God, or didn’t even exist at all doesn’t matter to me. I’m more interested in following the recorded faith of Jesus, rather than the faith about Jesus.”

*

“Religious detox over all has been lonely as I am leaving much of my illusional security I collect over the past 30 plus years. I am developing my own personal life with Jesus and has little of the clichés and patterning that I so easily embraced. I kinda like it!!”

Schuldig!

 

5 dingen die in je levensreis misschien gebeuren waarover je je niet schuldig hoeft te voelen

1 Je zult je active betrokkenheid in een kerk of religieuze organisatie stoppen. Dit hoeft niet per definitie een vorm van negative beoordeling of veroordeling te zijn van de kerk of organisatie waar je deel van uitmaakte, maar dit is een keuze die je maakt omdat jou betrokkenheid niet meer relevant of ondersteunend is in waar jij bent op je reis, of zelfs een obstakel en verhindering is om die weg te gaan

2 Je word zo moe van de voortdurend goddelijke praat. Het is mogelijk dat je soms walgt van het constante theologische gediscusieeer en gedebateer, en de nooit ophoudende molen van nieuwe verbeterde concepten, geloven, inzichten, leeringen, enz. Soms zal het allemaal klinken als een groot, Bla bla bla bla…. Je vraagt je af waarom je altijd van alles met je geest of je gedachten moet uitvogelen. Op een dag word je misschien wakker en zegt, ‘Oke, ik heb het helemaal gehad!’ Wees niet bezorgt. Het zou wel eens een heeeel belangrijk keerpunt op je levensreis kunnen zijn. Volgens mij is theologie niet de beste manier waardoor we god en geestelijke waarhied kunnen ontdekken. Het kan zijn dat het onderwerp “God” als geheel een beetje overdreven en saai voelt, maar dit is alleen omdat je geleerd werd om God te vergelijken met al die bla bla bla ….verhalen

3 Misschien ontdek je dat de mensen die door jouw religie beoordeeld en veroordeeld werden eigenlijk heel interessant zijn en leuk om kontact mee te hebben. Als je eenmaal los komt van de beoordelende labels, standpunten en stereotypen die je door religie hebt geleerd, je begint je te realiseren hoeveel je echt houdt en geniet van de mensen die je geleerd werd te haten. Dit is een goed en bevrijdend aspect van het loskomen van religie. Veel te lang heb je jezelf afgesloten van veel mooie en bijzondere mensen in deze wereld, en ze te waarderen en van ze te leren.

4 Misschien vind je een opstandig of uitdagend deel in jezelf dat heel ver weggestopt was. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen. Te vaak maakt religie mensen ‘fijn, klagerig, onderdrukt, bescheiden, gehaast, beleefd, gehoorzaam, angstig, vriendelijk, onderdanig’ Dit terzeide, maar ik zou geen van deze woorden gebruiken om Jezus te beschrijven. Hier is de deal, je kan een liefdevolle, mededogenlijke, respectvolle en vriendelijke persoon zijn EN tegelijkertijd een opstandig, uitdagend, passievol, ongehoorzaam, subversief, nonconformistisch, ondeugend, eigenzinnig, volledig uitgedrukt, freethinker, ketter en vrij geestelijk menselijk wezen zijn.

5 Je vind minder bevrediging in het doen van religieuze dingen, en meer in menselijke/seculiere dingen. Daar is niets mis mee, je bent ten slotte een mens, het is goed om te genieten van ieder moment op je menselijke levensreis. Religie heeft ervoor gezorgd dat velen een valse scheiding hebben gemaakt tussen heilige dingen en seculiere dingen. Er is geen scheiding. Alles in ons leven is heilig, geestelijk en goddelijk. Het is niet nodig om je menselijke ervaringen te verdedigen, te theologiseren of te vergeestelijken. Leef gewoon je leven. Dat is voldoende. Het leven word pas compleet als jij ieder moment daarvan leeft. Het is niet nodig om je druk te maken over hoe, en of, god daar deel van uitmaakt. God maakt er deel van uit, Leven en God zijn onafscheidelijk. Punt. Het is goed om te genieten van het leven, beleef genot en plezier, doe de dingen die je leuk vindt, die energie en leven geven, wat die dingen ook mogen zijn.

Vraagtekens 4

Vrijheid van indoctrinatie

Het is een uitvinding van mensen – onder de vlag van religie – om anderen te indoctrineren in een bepaalde geloofsbeleving. Maar jezus was, volgens mij, fundamenteel het tegenovergestelde en drong niemand een bepaalde geloofsbeleving op. Wat kunnen we hieruit leren. Het laat ons zien dat god zelf nooit iemand een bepaald geloofsysteem oplegt. Hij roept je om hem te volgen, en hij zal in je hart allerlei vragen laten opkomen, en als je de dappere stap neemt om die vragen ook te stellen, zal hij een licht op je pad zijn als je naar de antwoorden zoekt. Zoek en je zult vinden. Je wilt waarheid? Ja? Dit is erg belangrijk, want op deze ontdekkingsreis naar waarheid moet je eerst de moed hebben om vragen te stellen. Wil je meer weten dan traditie leert, meer dan de leerstellingen die religie doorgeeft van generatie op generatie? Wil je verder. Wil je de onvoorstelbare realiteit van waarheid in al zijn glorie kennen en erdoor vrijgezet worden? Goed. Ik wil wat gedachten met je delen. Sommige ideeen zullen je verbeeldingskracht opwekken, en je helpen om vanuit een ander perspectief te kijken. Maar als je echt waarheid wil ontdekken vind je dat niet in een boek, je vind het als je jezelf vragen durf te stellen, als je de moed hebt om te vertrekken – onder leiding van de heilige geest die in je is – voor het avontuur van ontdekkingen, om waarheid te vinden voor jezelf.

Ik wil je wel waarschuwen. Als je de moed hebt om overal vraagtekens achter te zetten, moet je weten dat je hele theologische wereld geschud wordt. En denk erom dat onze de eerste reactie, als we iets ontdekken dat tegen onze theologie ingaat, is om in de verdediging te gaan. Dat is een natuurlijke reactie. Automatisch verdedigen we onze positie of denkwereld. Maar als we echt waarheid willen ontdekken, zullen we eraan moeten wennen dat onze eigen perspectiven en gedachtengangen mischien moeten veranderen of helemaal vervangen moeten worden. In onze eerlijke zoektocht naar waarheid, gaan we Jezus niet vervangen, maar misschien wil Jezus onze lang gekoesterde doctrines en dogmas vervangen. Misschien zet hij ons hele theologische fundament wel „op zijn kop“. Dus in het licht van het gegeven dat Jezus vaak in gelijkenissen sprak om nieuwschierigheid en vragen op te wekken, denk ik dat het goed is om ook wat gelijkenissen te delen en mijn perspectief op de evangelieen uit te leggen, misschien komen er wat vragen in je op.

Vraagtekens 3

Gelijkenissen

Ik denk dat jezus zo veel in gelijkenissen sprak omdat hij wilde dat mensen voor zichzelf gingen nadenken. Het was niet alleen het delen van informatie, die we konden geloven of niet. Hij sprak op een manier die het nodig maakt om echt na te denken over wat hij nou eigenlijk bedoelde, en die ook vragen uitlokte. In een wereld vol met predikers die informatie geven over god, over het verbond, of over hoe god met ons om gaat, was jezus geheel anders. Hij had niet eens een duidelijk boodschap. Hij sprak in gelijkenissen of plaatjes, en gaf er geen duidelijke heldere uitlegging bij. In de evangelien lezen we dat jezus de mensen uitnodigde om hem te volgen zoals hij dat vandaag nog steeds doet, maar het is belangrijk om te zien dat hij geen uitlegging gaf over hoe ze dat moesten doen. Hij zat niet samen met zijn volgelingen en dwong ze om zijn theologie te begrijpen, te memorizeren, en eindeloos te herhalen zodat ze vervolgens het zelfde konden doen bij anderen. Als hij ze onderwees, was het meestal door het schilderen van situaties, door gelijkenissen, het was door ze te vangen in hun voorstellingsvermogen, en daardoor in hun hart vragen op te roepen, en hij stuurde het niet zodanig aan dat ze de „juiste antwoorden“ gaven. Het was een bijzondere manier van vrijheid die hij creeerde en respecteerde. De vrijheid om het zelf met god „uit te vogelen“ en als we het dan ontdekken is het iets van onszelf en god wat we geloven en niet iets wat anderen ons verteld hebben waarvan verwacht wordt dat we blindelings aannemen. Ik denk dat jezus wist dat niet het begrijpen van de informatie het belangrijke was, maar het pad van relatie en nadenken met en over god is belangrijk. Als we nadenken openen we ons geestelijk op een menselijke manier. Als we over dingen nadenken, zijn de conclusies een vrucht van ons zelf. Als we durven nadenken, gaan we echt geloven, want daardoor ontstaat en groeit ons geloof in en uit onszelf, het zijn onze persoonlijke ontdekkingen.

 

Vraagtekens 2

Zoeken naar de waarheid

Ik denk dat de manier waarop iedereen met elkaar zou moeten communiceren als we iets delen , is vanuit het standpunt dat we niet onze antwoorden aan elkaar opleggen maar veeleer, dat we elkaar stimuleren dat de heilige geest in ons woont, dat hij onze leraar is, en dat we vol vertrouwen naar de waarheid op zoek kunnen. Als we op onze reis inzicht krijgen over de natuur en het karakter van god, is het fijn om te delen wat we ontdekt/geleerd hebben, tewijl we ons bewust zijn dat we allemaal op reis zijn en dat we allemaal ontdekken/leren. Niemand mag zichzelf denken dat hij de absolute waarheid bezit. Terwijl we nastreven antwoorden te vinden die ons echt bevrijding brengen, is het belangrijk dat we begrijpen dat het indoctrineren met antwoorden gebondenheid voortbrengt. Door het zoeken te verwijderen is het of we iemand in een gevangenis zetten, terwijl we briefjes door de tralies aangeven terwijl we zeggen „hier is je antwoord voor vandaag“. Alleen als we elkaar en onszelf de ruimte geven om op zoek te gaan naar antwoorden, voelen we ons pas echt vrij. Ik will wel duidelijk zeggen dat ik niet schrijf omdat ik denk dat ik je iets kan leren, ik wil alleen maar delen, meer niet. Ik deel mijn ervaringen en gedachten. Als je er iets aan hebt, leuk. Als dat niet zo is, ook goed. De woorden die ik schrijf zijn slechts woorden, meer niet. Misschien moet je ze nemen met een korreltje zout. Je weet zelf wie je kunt vertrouwen. Vertrouw de heilige geest die in je is. Laat je door hem leiden in alle waarheid. Wees niet bang om vragen te stellen, antwoorden te vinden en het prachtige leven met god te ontdekken.

 

Vraagtekens

Zet overal een vraagteken achter

 

Jezus spraak heel vaak in gelijkenissen, in kleine korte verhaaltjes. Het lijkt erop dat hij vaak meer geintereseerd was in vragen dan in antwoorden. Als mensen Jezus iets vroegen, stelde hij heel vaak een wedervraag. In feite gaf hij eigenlijk bijna nooit een direct antwoord. Zelfs een grote uitspraak over hemzelf als; „Ik ben het brood des levens“ maakte dat mensen weggingen en voor zichzelf moesten bedenken wat Hij dan wel bedoelde. Jezus onderwees niet met antwoorden, hij leerde met vragen; hij onderwees in vragen en de luisteraar moest zelf het antwoord uitvogelen. Ik denk dat dat een heel interesant gegeven is als we willen begrijpen hoe God ons onderwijst. Het gaat niet om wachten op antwoorden, maar veel meer; durven we de vragen te onderzoeken die God in ons hart naar boven laat komen.

Vanaf het eerste moment van de menselijke ervaring met god, was er religie, een vastomlijnd geordend systeem over wie en hoe god is en wat je moet doen. Toen Jezus in de wereld kwam, boog hij de presentatie van god om in een vraagteken. Jezus hield van vragen, en dat zou voor ons ook zo moeten zijn.

Jezus kwam niet om een leerstelling op ons te leggen. Hij kwam niet om ons te indoctrineren. Hij kwam om ons te bevrijden. Hij kwam om ons te bemoedigen om ons af te vragen hoe we werkelijk over god denken. Hij gaf de gelijkenissen, zodat we zouden stoppen en nadenken, nadenken over hoe we God zien en over hem denken en wat we geloven over God’s natuur en plannen.

Jezus laat niet alleen zien dat het goed is om vraagtekens te zetten achter wie God is – hoe is hij, hoe werk hij,wat denkt hij van ons, hoe hij ons ziet – maar dat het eigenlijk de enige weg is om uit de indoctrinerende religieuze gevangenis te komen.

Hoe verder je wegkomt van religie en de „ik weet het/zo is het“ gedachtengang die het met zich meebrengt, hoe meer vrijheid je ervaart om vraagtekens te zetten achter wat je gelooft. Je voelt je niet langer verplicht om aan je leerstellingen vast te houden. Je mag ze beproeven en wegdoen als blijkt dat ze niet werken, of dat het niet klopt. Je kan genieten van de gesprekken over de vraagtekens die je hebt; en of ze het met je eens zijn of niet is niet meer belangrijk. Wat belangrijk is, is dat je eerlijk, open, en respectvol van gedachten kan wisselen. Je raakt er aan gewend dat vragen soms niet confortabel voelen. Op een gegeven moment ga je uitkijken naar vragen omdat je daardoor steeds nieuwe ontdekkingen doet.

Bij religie draait alles om antwoorden. Als je je daarin begeeft wordt je er helemaal mee overladen, en na verloop van tijd wordt het ook voor jou een gewoonte om anderen te overladen met de zelfde antwoorden. Maar als je je van religie afkeert, terwijl je wel je geloof behoud, kom je op heel ander levenspad terecht. Je komt in totaal andere patronen terecht. Het is niet een leven met antwoorden, maar een levensreis gestuurd door vragen. Elke vraag brengt je naar een groter begrip over God. En elke vraag bewerkt een dieper ontzag en acceptatie van de grootheid en het mysterie van God, en een grotere vrede in alles dat je niet begrijpt.

Wat je jezelf moet afvragen is het volgende; in hoeverre ben ik berijd vraagtekens te zetten? Dit is heel belangrijk, want daar waar jij de lijn plaatst, daar is het waar je zult stoppen. En waar je blijft vragen, blijft zoeken, blijf je meer waarheid ontdekken. Ik geloof dat we echte vrijheid in ons geloof gaan ervaren, niet door de juiste antwoorden te hebben, maar doordat we de moed hebben om overal vraagtekens te zetten.

Zoek de waarheid voor jezelf. Durf overal een vraagteken achter te zetten. Wees moedig om weg te lopen van de gevangenisbewaarders die je proberen te dwingen om in de slavernij van de religieuze zekerheid te blijven. Laat je leven een wandeling van geloof zijn, waarin je groeit in het begrijpen van God bij iedere stap die je neemt.

Jezus, de buitenstaander 3

Geloven buiten de georganiseerde religie

Sommigen zeggen dat er maar een religie naar God leid en anderen zeggen dat alle religies naar God leiden, maar ik zou het tegenovergestelde willen zeggen: Dat geen enkele religie naar God leid. Ze kunnen misschien over God spreken, of naar God wijzen,en misschien een paar goede punten aandragen, maar ik denk, dat ze niet, en niet kunnen, leiden naar God. De vorm (structuur) waarin religie zichzelf definieert, met zijn onveranderbare leerstellingen, is op zichzelf al bewijs dat het altijd zal falen ons te leiden naar de volle realiteit van onze grenzeloze, oneindige God. Voor mij is het duidelijk dat God groter is als elke vorm (doos) die we in religie kunnen bedenken. Het is normaal om te denken dat Jezus op aarde kwam om een leger te installeren, en zijn volgelingen op te leiden om een koninkrijk op aarde te bouwen. Ik persoonlijk kijk daar toch heel anders tegenaan. Ik denk dat Jezus juist het tegenovergestelde kwam doen. Ik denk dat hij kwam om juist het koninkrijk structuur denken af te breken en ieder van ons in een persoonlijke individuele relatie met god te brengen. Ik geloof dat dit een goddelijke ervaring is die niet gebaseert is op wat ik doe (als een soort christelijk leger de wereld overwinnen), maar veel meer, de ervaring dat christus zelf ons individuele overwint met de grootheid van zijn liefde. Alleen als mijn hart vol is met zijn liefde kan ik die persoonlijke goddelijke relatie ervaren. Hoe ziet een persoonlijke relatie met god er uit? Het is persoonlijk. Het is een relatie die ik en god ervaren en begrijpen. Het is geen gezamelijke relatie. Natuurlijk hebben vele anderen ook een persoonlijke relatie, en dat is prachtig, maar ik kan niet verwachten dat zij dat op dezelfde manier ervaren als ik. De woorden die ik gebruik om mijn vertrouwen en geloof uit te drukken zijn anders. De manier waarop ik mijn verbondenheid met god ervaar is anders als dat zij dat doen. De gedachten en vragen die god in mijn hart legt – en de antwoorden die ik vind – zullen nooit hetzelfde zijn als ieder ander, want mijn relatie met God is persoonlijk.

Het tegenovergestelde gebeurt in georganiseerde religie. Religie maakt een gezamelijke identieteit. Als we ons in religie begeven gaan we spreken, gebruiken de woorden en gaan ons kleden en gedragen overeenkomstig de gezamelijk afgesproken regels. Dezelfde gedachtgang. Hetzelfde geloof. Dezelfde goed onderbouwde doctrines; en als je buiten de aangegeven grenzen gaat en vragen stelt die niet binnen het gezamelijke identieteitsplaatje passen, is de kans groot dat je het zwijgen word opgelegt of dat je word buitengesloten. Weet je, het maakt mij niet uit dat ik niet in de gezamelijke identiteit van welke georganiseerde religie, kerk of groep pas, en ik ben niet op zoek naar erbij horen of lidmaatschap. Ik ben blij dat ik een unieke relatie met mijn schepper heb, zonder einige religieuze vorm, eenvoudig leven in de realiteit van het dagelijkse leven. Ik wil eenvoudig en vrij bij de dag leven, met open gedachten om te leren en een open hart om op een organische manier contact te hebben met de wereld om mij heen.

Jezus, de buitenstaander 2

Etiketten

Alhoewel God het anders ziet, vanuit de maatschappij gezien zullen er altijd mensen zijn die buiten de cirkel van acceptatie worden gezet; er zullen altijd mensen zijn die worden bestempeld als buitenstaanders. Jezus was zich dat zeer bewust, want hij had het zelf meegemaakt.

Toen Jezus op de wereld kwam werd hij geboren – in de ogen van de maatschappij – als een buitenechtelijk (ongewenst) kind. De zoon van een overspelige vrouw. De eerste jaren van zijn leven werd hij afgewezen en zelfs gezocht om gedood te worden door zijn eigen volk en moest zijn familie met hem onderduiken en leven als vluchtelingen in een vreemd land. Hij werd geboren in armoede en afgunst, en groeide later op in een achterbuurt genaamd galilea, waar de lagere klasse leefde met hun beschamende accent en gehavende kleding.

Jezus begreep wat het was om buitenstaander te zijn, want hij was er zelf een. Hij kon meevoelen met de pechvogels en armen, want hij had dat zelf meegemaakt.

Maar hij deed meer dan alleen maar opgroeien. Hij kwam in opstand voor allen waarop werd neergekeken. Hij nam het op voor allen die door de maatschappij waren bestempeld als minderwaardig, onrein en onacceptabel.

Jezus deed meer dan de wereld redden, hij liet alle verschoppelingen zien dat hij voor hen is.

Hij liet de mishandelden, onbegrepenen en afgewezenen zien dat hij tussen hen en de religieuze mensen met hun stenen en exclusieve religie – die ze gebruiken om hen te veroordelen – staat. Hij laat zien dat hij zelfs tussen hen in staat om de stenen die gegooit worden – als iemand dat nog durft – op te vangen.

Jezus openbaarde een hemelse waarheid over god. Hij staat aan de kant van de afgewezenen. Jezus was met degenen die door de exclusieve groepen in de wereld werden afgewezen. Jezus identificeerde zich niet met de armen omdat ze arm waren, maar omdat ze werden buitengesloten omdat ze arm waren. Jezus identificeerde zich met hen die werden afgewezen door andere groepen. De waarheid is eigenlijk; Jezus is de ultieme buitenstaander van alle groepen en etiketten – hij staat niet aan de kant van de rijke of de arme, aan de kant van mannen of vrouwen, aan de kant van zwart of wit – hij staat buiten al deze afgescheiden groepen en het is buiten al deze groepen dat hij ons welkom heet, zonder te kijken naar onze plaats op de sociale ladder, om onze ware identiteit te ontdekken met hem. Buiten de groep zien we elkaar niet langer verschillend, als beter of slechter, maar als familie. Als eenheid.

Jezus kwam niet om zijn eigen kleine nieuwe groep op te zetten, hij kwam om ons naar een plaats te brengen waar geen groepen zijn. Een plaats waar de etiketten van de wereld vervallen zijn. Hij kwam ook niet om een leger op te bouwen. Integendeel,hij kwam om de krachtige waarheid van god zo diep in ons hart te planten dat er een eind komt aan alle legers.

God is liefde. Hij heeft geen volksstam, geen leger. Hij heeft de wereld in zijn geheel in zijn handen. Een mensheid als een eenheid waar hij van houd. Jezus kwam en verbrak het geloof in groepen of stammen om ons te brengen in de waarheid dat we verenigd zijn als mensheid. Hij openbaarde dat ons spiegelbeeld niet alleen de persoon in de spiegel is, het is ook de persoon die tegenover ons en anders is. Anders wat betreft politieke overtuiging, anders als onze sociale status, anders in lijden of in zegen, of een andere huidskleur heeft. Hij verwijderde de gedachtengang dat er verschillende groepen zijn, de gedachtenwereld van appartheid en exclusiviteit. Jezus openbaarde dat de gedachtengang waardoor we anders denken te zijn (en het daardoor in onze gedachten rechtvaardigd om ons af te scheiden) ons alleen maar verblind voor de waarheid.

Wij zijn niet anders. We zijn meer dan hetzelfde. We zijn een. Jezus kwam in de wereld zodat we in deze realiteit van eenheid kunnen leven.

Kijk naar de wereld en je ziet miljoenen muren die scheiding brengen. Je ziet miljoenen religieuze (kerken) stromingen die hun grenzen stellen. Je ziet regeringen die aangeven wie vrienden zijn en wie niet. Je ziet onderwijsinstellingen aangeven wie wel en niet in hun systeem mag komen studeren. Je vind exclusieve clubs in iedere stad. Overal waar je kijk zie je dat mensen groepen maken – waar je misschien bij mag horen – maar dat betekent op hetzelfde moment dat je mensen buitensluit. Het gebeurt natuurlijk allemaal met goede bedoelingen. Het is allemaal uit goede bedoelingen gedaan, net zoiets als met de boom van kennis van goed en kwaad. God noemde de boom niet alleen de boom van kwaad. Hij noemde het de boom van goed en kwaad, en dat is heel interesant. Alles begint met een goede bedoeling, maar bijna altijd eindigt het met kwaad. Dat betekent niet dat we mensen iets aandoen (kwaad doen) maar het is kwaad omdat het ingaat tegen wat in Gods hart is wat betreft hoe te leven. In Gods hart zijn mensen niet apart maar samen, niet exclusief maar inclusief. Zijn hart wil geen muren van scheiding maar een grenzeloze wereld van eenheid. Dit was voor een groot gedeelte het werk van Jezus. Hij kwam, om de muren van scheiding die wij gebouwd hebben, verdedigen en rechtvaardigen, af te breken. In Christus hebben we geen identiteit die ons apart zet, of het nu gaat over religie, politiek of sociaal, er is alleen liefhebben. En in het liefhebben is eenheid.

Jezus de buitenstaander

outside the box

Toen Jezus aan zijn bediening in het openbaar begon, deed hij dat heel anders. Hij ging niet in het geheim praten met de politiek belangrijke of rijke mensen, en hij ging ook niet gezellig bij de religieus belangrijke mensen op bezoek met de hoop dat ze hem zouden steunen zodat hij invloed kon uitoefenen. Hij had ook niet het verlangen zichzelf te presenteren als de perfecte persoon, met de perfecte volgelingen en aanbidders.

Integendeel, hij identificeerde zich met de, in de ogen van de regerende classe, onbelangrijke mensen. Hij koos een groepje tieners en een paar van de armste jonge mannen uit het meest bespotte deel van het land, hij koos zelfs een belastingheffer, een groep mensen die in het hele land gehaat werd.

Hij was openlijk bevriend met vrouwen, zelfs de in de ogen van zijn eigen volk meest verachtte, Samaritaanse vrouwen, en prostituees met een slechte reputatie. Hij at en dronk openlijk alcohol met de mensen waarop de maatschappij neerkeek, veel te veel in de ogen van de religieuze mensen in die tijd, waardoor hij wird bestempelt als een veelvraat en dronkaard.

In het openbaar prees hij de vrouwen die hem volgden, en verklaarde hij dat zij de waarheid van God begrepen terwijl zowel de farizeers als zijn eigen mannelijke volgelingen de realiteit van zijn bediening en het ware karakter van God misten.

Maar hij deed meer dan zich identificeren met die groep mensen die door de maatschappij eigenlijk verstoten werden. Hij kwam in opstand tegen de religieuze leiders in hun heilige kleding achter hun preekstoel, geobsedeert met het verdraaien van de god van liefde in een soort gespleten persoon.

Hij verklaarde openlijk dat het bij God onacceptabel gedrag is als we iemand kwellen, onderdrukken en misbruiken zelfs als we een belangrijke plaats hebben in een religieus systeem of een religieuze titel voor onze naam.

Hij kwam om een licht te zijn voor allen die in de duisternis leven van de misbruikende manipulatieve taktieken van hen in belangrijke posities in de religieuze systemen.

Tegen de gewone mensen zei hij; kom ga met mij mee, ijn weg is makkelijk, en wat ik je geef is ligt. Maar tegen de religieuze leiders zei hij; en jullie zelfaangewezen bijbelleraren, pas maar op, want terwijl je mensen belast met allerlei regels en verantwoordelijkheden die bijna ondraaglijk zijn, steken jullie geen vinger uit om ze te helpen. Het einige wat Jezus boos maakte, als we de verslagen over zijn leven lezen, is de gedachte die er was dat je iemend kunt oordelen en veroordelen en vervolgens kunt straffen, omdat je gelooft dat je op een of andere manier een speciale tussenpersoon op aarde bent tussen God en mensen.

In de evangelieen zien we dat Jezus niet veroordelend wees naar de mensen met morele zonden. De enige keer dat Jezus veroordelend wees was naar de religieuzen, met hun door trots verharde hart, die zichzelf hadden opgedragen om op anderen neer te kijken , en ze te corrigeren en te veroordelen.

Iedere keer ging Jezus in tegen de sterk gevestigde sociale, culturele en religieuze vooroordelen. En door dit te doen verbrak hij het verschrikkelijke juk van de schouders van hen die er van bevrijd wilden worden. Het juk van de sociale, culturele en religieuze falsheid, dat mensen onterecht beoordeelt, dat onderdrukt, dat status instelt en dat rekenschap vraagt. Dat verwijdert. Dat afwijst. Dat onderdrukt. Dat zegt dat je niet goed genoeg bent.

Hij stond consequent achter hen die door de maatschappij verstoten waren en moedigde hen aan. Iedere keer weer liet hij de gevierde mensen – door rijkdom, titel, geslacht of nationaliteit – in de maatschappij zien dat de mensen waar zij medelijden mee hadden eigenlijk het meest gezegend waren. Door de maatschappij wird er misschien op hen neergekeken, maar voor God was dat niet zo, in de ogen van God waren ze gelijk aan ieder ander.

Jezus liet in zijn leven – maar ook in zijn sterven – zien dat er geen verstotenen of buitenstaanders in Gods ogen. Er is geen onreine. Er is geen minderwaardig geslacht. Je bent niet minder door je huidskleur. Er is geen minderwaardig ras. Er is geen minderwaardig mens.

Wat is de rol van de wet in het Nieuwe Verbond?

door Phil Drysdale

 

Wat de NT schrijvers erover zijden

Handelingen

De wet is een niet te dragen juk. (Hand 15:10)

Romeinen

De wet openbaart zonde maar geeft geen oplossing. (Rom 3:20)

Als de wet zou werken, zou geloof niet relevant zijn. (Rom 4:14)

De wet brengt oordeel over hen die de wet volgen. (Rom 4:15)

Het doel van de wet is om zonde te laten toenemen. (Rom 5:20)

Christenen zijn niet onder de wet. (Rom 6:14)

Christenen zijn bevrijd van de wet. (Rom 7:1-6)

De wet is goed, perfect en heilig maar kan je niet helpen om goed, perfect of heilig te zijn. (Rom 7:7-12)

De wet die leven belooft brengt alleen maar dood door de zonde. (Rom 7:10)

De wet maakt ons zondig. (Rom 7:13)

De wet is machteloos. (Rom 8:2-3)

1 Korintiërs

De zonde ontleent haar kracht aan de wet (1 Kor 15:56)

2 Korintiërs

De wet is een bediening des doods. (2 Kor 3:7)

De wet is een bediening van veroordeling. (2 Kor 3:9)

De wet heeft geen heerlijkheid vergeleken met het nieuwe verbond. (2 Kor 3:10)

De wet verdwijnt. (2 Kor 3:11)

Waar de wet word gehouden ontstaat een bedekking van verharding van de gedachten en hart. (2 Kor 3:14-15)

Galaten

De wet brengt geen rechtvaardiging. (Gal 2:16)

Christenen zijn dood voor de wet. (Gal 2:19)

De wet is het tegenovergestelde van de genade. (Gal 2:21)

Om terug te gaan naar de wet nadat je de genade hebt ervaren is `stom`. (Gal 3:1)

De wet veroordeelt een ieder die hem probeert te houden. (Gal 3:10)

De wet heeft niets te maken met geloof. (Gal 3:11-12)

De wet was een vloek waarvan Christus ons heeft vrijgemaakt. (Gal 3:13)

De wet functioneerde als God’s bedoeling als een tijdelijk verbond vanaf Mozes tot Johannes de Doper Christus aankondigde. (Gal 3:16 & 19, zie ook… Math 11:12-13, Lukas 16:16)

Als de wet zou werken zou God hem gebruikt hebben om ons te redden. (Gal 3:21)

De wet was onze gevangenis. (Gal 3:23)

De wet maakt ons een slaaf net als Hagar. (Gal 4:24)

Efeziërs

Christus heeft de wet met haar geboden en voorschriften buiten werking gestelt (Ef 2:15)

Filippenzen

Paulus beschouwde alles met betrekking tot de wet als vuilnis. (het griekse woord hier betekent ook “poep”). (Filip 3:4-8)

1 Timoteüs

De wet is alleen goed als hij wordt toegepast in de goede kontext. (1 Timoteüs1:8) (Zie volgende vers voor de kontext)

Het was gegeven voor de onrechtvaardigen maar niet voor de rechtvaardigen. (1 Timoteüs 1:9-10) Hebreeeënws

De wet is zwak, nutteloos en maakt niets perfect. (Hebreeën 7:18-19)

God vond het niet goed en heeft een beter verbond gemaakt, gebaseerd op betere beloften. (Hebreeën 8:7-8)

Het is veroudert, verjaart, en niet ver van verdwijning. (Hebreeën 8:13)

Het is slechts een schaduw van het goede dat zou komen. (Hebreeën 10:1)

 

Maar… maar… het Oude Testament

Laten we onszelf niet voor de gek houden, het verbond dat in het oude testament via Mozes was gegeven was er een dat vijf keer meer straffen had als zegeningen. Er zijn 13 verzen waarin zegeningen worden vermeld (Deut 28:1-13) en 65 verzen met straffen (Deut 27:15-26, 28:16-68).

Mensen leefden onder de voortdurende bewustheid van zowel de ernst van de wet en hun onvermogen om het te vervullen! De wet was altijd meer een vloek dan een zegen voor degenen die daaronder waren! Dat was het wezenlijke doel – om te laten zien hoe veel moeite ze hadden!
Ze wisten dat ze eigenlijk de wet moesten vieren omdat het God-gegeven was, maar ze hadden uiteindelijk geen openbaring van waarom het werd gegeven.
Het werd gegeven aan een volk die de dingen op hun eigen manier wilde doen, als een manier om ze te laten ontdekken dat ze het niet konden! Het toonde hen dat de standaard van Gods heiligheid veel hoger was dan alles wat ze ooit zouden kunnen hopen in eigen kracht te realiseren. Deze wet is vereist en toch tegelijkertijd geheel onmogelijk te gehoorzamen. Het was bedoeld om ze te brengen op een plaats van behoefte voor genade en barmhartigheid en deze genade en barmhartigheid kon alleen komen door de Ene die het onmogelijke gedaan had, namelijk, het vervullen van de wet.

 

De wet maakt het alleen maar erger
Ik weet persoonlijk dat als ik een zonde in mijn leven heb, ik de neiging heb om er mee om te gaan door het gebruik van de wet. Als ik een zonde zie, denk ik “welke regel kan het probleem oplossen?” Of “welke structuur kan ik in mijn leven implementeren om me weerhouden te zondigen?”
Het probleem is, dat dit een oude verbond manier van denken is. De wet wordt niet toegepast om de zonde te controleren, eigenlijk zowel in Romeinen 5:20 als in 1 Korintiërs 15:56 legt Paulus ons uit hoe de wet zonde eigenlijk erger maakt! Daar waar de wet is, werkt zonde ongebreideld! Het is als olie op het vuur!

Dat is waar de vaak verkeerd begrepen passage Romeinen 7 over gaat, velen denken dat het gaat over een zondige natuur, eigenlijk is het over de wet die de zonde aanwakkert!

 

Maar Jezus kwam om de wet te vervullen, niet weg te doen!

Ik hoor dit argument vaak als het over dit soort dingen gaat, laat me je een hypothetische vraag stellen:
Laten we zeggen dat u een hypotheek € 500.000 heeft. Stel nu dat een rijke man  langs komt en hij betaalt die hypotheek volledig af. Hij krijgt zijn bewijs van de betaling en u wordt schriftelijk op de hoogte gebracht dat de hypotheek volledig betaald is.
Stel nu dat de eerste van de maand komt en u krijgt uw maandelijkse factuur, van de bank, eisende je € 2.000 maandelijkse aflossing te doen.
Wat ga je doen?
Je gaat rechtstreeks naar de bank met je papiertje om te zeggen dat de hypotheek die je had volledig betaald is! Je zou wel gek zijn om te blijven betalen op basis van de oude, vervulde opdracht.
Jezus zegt in Matteüs 5:17-20, dat het noodzakelijk is dat de norm van de wet blijft. Want als die norm niet blijft voor degenen die niet in Hem geloven, de mensen hun onvermogen om het te doen niet kunnen beseffen! Met andere woorden, moet de wet er zijn omdat anders niemand zal beseffen dat ze genade nodig hebben!
Jezus betaalde uw schuld volledig. Hij vervulde de wet. In feite zegt Paulus dat de wet aan het kruis werd genageld met Hem! (Col 2:14)

 

OK, Maar alleen een ceremoniële wet dan?
Dit is waar het complex wordt en ik wil proberen het zo eenvoudig mogelijk te maken voor ons.
Ziet U, een heleboel mensen proberen de wet in stukjes te breken, soms in twee delen, een ceremoniële en morele of in drie delen, een ceremoniële, burgerlijke en morele. Ik hoor vaak mensen uitleggen dat het de ceremoniële wet was die aan het kruis werd genageld.
Dit is een leuk idee dat we gebruiken om grip te houden op zoveel mogelijk van de wet als we kunnen, terwijl we een gedeelte afschaffen. Het probleem is dat de Bijbel de wet niet zo mooi en netjes in stukjes breekt, het breekt in feite de wet helemaal niet op.
Maar ik ga niet te twisten over de vraag of de wet is opgedeeld in secties, laten we gewoon direct naar de kern gaan.
Paulus legt uit dat “de wet”,  deze is in het leven van de gelovige niet langer relevant een wet is die wordt “geschreven en gegraveerd op stenen” in 2 Korintiërs 3:07.
Welke wet klinkt zo? De ceremoniële wet? Het burgerlijk recht? Uiteraard zijn dit de Tien Geboden waar Paulus het over heeft, ze waren de enige wetten en waren gegraveerd in steen.
Paulus is hier niet vaag en wil dat iedereen weet, dat als hij zegt dat de wet niet langer in het leven van de christen toepasselijk is, hij het heeft over het hele pakket!
Als je het gevoel of de behoefte hebt om de wet te verdelen, dat is prima, als je maar weet dat het hele ding werd vervuld in Christus, en de hele zaak is er alleen voor de ongelovige en niet de gelovige (1 Timoteüs 1:09).

 

Dus je zegt dat ik zoveel kan zondigen als ik wil?
Dit is de meest voorkomende vraag die ik krijg, en om die reden zal ik er nu niet op in gaan.
Voor degenen onder u die geloven dat christenen een zondige natuur hebben, of misschien gelooft u dat niet maar bent u in de veronderstelling dat dit is wat ik zeg, lees dan de volgende artikelen op de website die u zullen helpen uw gerechtigheid in Christus te begrijpen.

Romans 7: Did Paul struggle with a sinful nature
So you are saying it’s impossible to sin
Extreme grace: A license to sin

Kortom, zondaars zondigen, heiligen niet. Als je denkt dat God je rechtvaardig heeft gemaakt, zodat je kon blijven zondigen dan heb je helemaal begrepen wat dat inhoud en hoe dat werkt. Rechtvaardige mensen vinden het moeilijk om te zondigen. Als je denkt dat ik zeg dat je niet kan zondigen als christen dan verwijs ik u opnieuw naar bovenstaande artikelen!

 

Nou, wat wil ik eigenlijk zeggen?
Allereerst dit, ik zeg niet dat we de eerste helft van onze Bijbel moeten scheuren en nooit meer lezen. Het is nog steeds de Bijbel en God gebruikt het nog steeds om ons te leren en ons leiden. De Geest van God helpt ons, zodat we begrijpen hoe ze te lezen in het licht van het Nieuwe Verbond. Gods genade is net zo aanwezig in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament. Dit artikel gaat echter niet over de Bijbel, het gaat over de wet.
Ten tweede, ik zeg niet dat je nooit de wet moet lezen en ook niet dat de wet niet meer zou moeten bestaan. We kunnen in de wet tal van dingen vinden die spreken over wie God is en die ons leren over de genade en barmhartigheid van God. Niet alleen dat, maar zonder begrip van de wet, onze zonde en de gevolgen ervan, zullen wij nooit volledig in staat zijn om de vrijheid die Gods genade ons heeft gebracht te vieren!
We moeten echter in staat zijn te kunnen onderscheiden, voor wie de wet is. Het is voor de ongelovigen, niet voor de gelovigen. Het is noodzakelijk dat we dit begrijpen, zij die zich weer onder de wet zetten vallen meteen weer onder een veroordeling. De schrift zegt dat als je dit doet, je “gescheiden van Christus” bent, en dat is nogal wat als je het mij vraagt! (Galaten 5:04)
Het is belangrijk om te begrijpen dat de wet goed is, perfect, en heilig (Rom. 7:7-12), maar nog belangrijker en essentieel is het, dat we niet vergeten dat het een doel heeft. Dat doel is om mensen te brengen tot het einde van zichzelf, het is er om mensen te sturen, totdat ze opgeven de wet te volbrengen en kiezen te vertrouwen op Gods gave van genade!
De wet zal nooit iemand redden, noch zal het hen een beter mens maken, of ze nu een gelovige of ongelovige zijn. Het is er gewoon om ons te tonen dat we verloren zijn zonder genade.
De wet is een spiegel, en niemand gebruikt een spiegel om zichzelf te reinigen. Het doel van een spiegel is om te laten zien hoe vies je bent – niet om jezelf schoon te maken – je moet je laten schoonmaken door Jezus.

 

Een nieuwe reformatie
De kerk is toe aan een nieuwe reformatie. Te lang hebben we basisprincipes van het Nieuwe en Oude Verbond in ons leven door elkaar gegooid. Een beetje van genade hier, een beetje van de wet daar. Maar de waarheid is dat een beetje zuurdesem het hele brood verpest. We kunnen genade en wet niet mengen. Genade + Wet = Wet. De enige manier om genade te drinken is puur (onvermengd).
Laten we het een prioriteit maken om de wet in zijn rechtmatige context te houden, als een instrument om mensen te leiden tot het einde van zichzelf.
We moeten stoppen met het onderwijzen van de wet als ware het een lijst van regels voor ons om te volgen, het is geen lijst met nuttige morele richtlijnen waar we ons op concentreren en proberen ze te houden. Ik vind het verschrikkelijk dat het eerste wat kinderen leren wanneer ze naar de kerk gaan is de tien geboden! Hebben we 2 Korintiërs 3:14-15 niet gelezen?

 

Hun denken verstarde, en dezelfde sluier ligt tot op de dag van vandaag over het oude verbond wanneer het voorgelezen wordt. Hij wordt alleen in Christus weggenomen. Tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen.

 

Wat doen wij onze kinderen aan? En onszelf?
De waarheid is dat we er vrij van zijn om de wet te moeten houden, ons leven in genade zal beter zijn dan dat van een persoon die probeert om de wet te houden. Omdat we niet aan de buitenkant schoongemaakt zijn, we gereinigd van binnenuit. We zijn een nieuwe schepping geworden.
Heb je ooit nagedacht over de boom van de kennis van goed en kwaad? Als Adam en Eva niet de kennis van goed en kwaad hadden, hoe hebben ze God dan behaagt?
De waarheid is dat God nooit heeft gewild dat de mensheid in zijn leven voortdurend moest proberen te achterhalen wat goed en kwaad is. Hij maakte ons rechtvaardig, zodat alles wat we zouden doen, goed is.
Je ziet dat de grootste hinderpaal voor ons om goed te doen is, onze kennis van goed en kwaad! Als we bereid zijn afstand te doen van ons verlangen om goed te doen en kwaad te vermijden, en in plaats daarvan alleen de stem van God te volgen, zouden we de meest ongelooflijke veranderingen in ons leven te zien.
Wat zou er gebeuren, als we vertrouwen dat Christus in ons is, en goed in zijn werk is, en dat de Heilige Geest de vrucht van de Geest produceert en niet wijzelf?
Het enige wat een gelovige nodig heeft, om een heilig leven te leiden is, zich bewust zijn van het feit dat God hem volledig heeft aanvaard als Zijn zoon of dochter, dat ze een nieuwe schepping zijn en èèn met Hem, vervuld met de Heilige Geest.